Hans Vanacker
Bio
Hans wilde als kind graag profvoetballer worden maar dat is niet gelukt. Hij heeft dan maar twee boeken geschreven waarin het voetbal een rode draad is.
Hans werkt bij een culturele instelling die boeken en tijdschriften publiceert. Hij houdt zich hele dagen bezig met teksten in het Frans en tegen het einde van de week dansen de accenten letterlijk voor zijn ogen. Hans moet voor zijn job vaak naar Parijs (een heerlijke stad), maar was nog vaker in Denemarken, waar zijn vrouw vandaan komt. Hans reed al meer dan vijftig keer naar Denemarken en kent ondertussen zowat elke centimeter van die lange weg. Hans was ook twee keer in Afrika, met vrouw en kinderen. Ze trokken van dorpje naar dorpje. Togo, Benin, Ghana, die landen bleven heel lang in zijn hoofd rondtollen.
Iedereen at er fufu en iedereen deed dat met de handen. Hij vond dat maar vies en vroeg een lepel. “Wat heb ik me toen aangesteld, foei”, vertelt Hans ons.
Hoe Hans schrijver werd, vertelt hij hier:
WIE BEN IK?
”Waarom schrijf je niet eens een echt boek?” Die vraag bleef me maar achtervolgen.
Als kind al schreef ik heel graag opstellen en verhaaltjes. In de middelbare school (voor de Nederlanders: in het voortgezet onderwijs) won ik er zelfs een belangrijke prijs mee, een boek over de kunstenaar Masereel. Dat boek werd zowaar gestolen. Als de dief dit toevallig leest, hij kan het mij nog altijd terugbezorgen!
Toen ik een hele poos geleden eindredacteur werd bij de culturele instelling Ons Erfdeel vzw, wist ik dat ik vooral teksten van anderen zou moeten lezen. Gelukkig mocht ik ook eigen artikelen schrijven, over taal en literatuur, over schilders, beeldhouwers, historische figuren en wie nog meer. Na verloop van tijd had ik er meer dan vijftig gepubliceerd. En toch bleef die eeuwige vraag: ”Waarom schrijf je niet eens een echt boek?”
Eindelijk nam ik alle moed bij elkaar en begon ik eraan. Wat was ik blij, toen uitgeverij De Eenhoorn me liet weten dat ze “Rode veters” wilde uitgeven. Ik herinner het me nog alsof het gisteren was.
Ondertussen ben ik al aan vijf jeugdboeken. In twee ervan speelt voetbal een belangrijke rol. Ik vind voetbal best leuk. Ik kon nauwelijks stappen en ik wilde al profvoetballer worden. Maar dat is er nooit van gekomen. Te weinig talent? Te weinig doorzettingsvermogen? Hoe dan ook, tot “Rode Duivel” zou ik het nooit geschopt hebben.
Voetbal is natuurlijk niet alles. Er is zoveel op de wereld dat veel belangrijker is dan die twee maal elf spelers op het veld. Er is zoveel ook waarover ik me mateloos kan ergeren. Soms erger ik me over mezelf. Of ik heb spijt van wat ik heel lang geleden heb gedaan (of beter: niet heb gedaan). Toen ik een jaar of twaalf was, werd een jongen op de bus naar school bijna dagelijks gepest. Zoals al die anderen keek ik telkens de andere kant uit. Die bus was niet “Bus 26” en toch weer wel.
Maar ik kan me ook ergeren aan het gedrag van anderen. Bij voorbeeld over mensen die nogal vreemde ideeën hebben over iemand met een andere huidskleur. En dat ook duidelijk laten merken. Racisme noemt men zoiets. Soms probeer ik me in de huid te plaatsen van mensen die geen blank vel om zich heen hebben. In de huid van Amadu, het hoofdpersonage van “Dug-out”. Dan weet ik het. Racisme raakt je, van kop tot teen.
Tja, mijn boeken gaan niet over het fonkelende leven van de prins en de prinses. “Achter de heuvels” ontstond na een reis door westelijk Afrika, een reis die me samen met mijn vrouw en kinderen tot in heel afgelegen gebieden bracht. We zagen de moeilijke omstandigheden waarin kinderen er moesten opgroeien. Wat Innocent, de hoofdfiguur van het boek meemaakt, heb ik niet verzonnen. Jaarlijks kennen zo veel Afrikaanse kinderen een nog harder lot. Zij keren nooit terug naar de wereld achter de heuvels.
Weetjes
Hoe draag jij bij om ons klimaat meer leefbaar te maken? Minder met de auto rijden dan voorheen (nooit meer met de auto de stad in)
Welk lied zing jij uit volle borst mee onder de douche? Stairway to heaven
Naar wie kijk je op? En waarom? Nelson Mandela
Heb je een lievelingsboekhandel? Welke? De Groene Waterman
Wat is het laatste boek dat je daar kocht? Mazzel tov
